Archiwum Wydawnictwa
Publikacje 2017
Organizacje pozarządowe w systemie bezpieczeństwa państwa
|
Autor: |
Grzegorz R. Winogrodzki |
|
|
|
Rok Wydania: 2017 |
|
|
Miejsce Wydania: Józefów |
||
|
Wydawnictwo: WSGE |
||
|
ISBN: 978-83-62753-81-9 |
||
|
Liczba stron: 176 |
||
|
Oprawa: miękka |
||
|
format: 210x148 mm |
||
|
|
||
|
Fragment wstępu / Opis:
Pozarządowe formy bezpieczeństwa są dziedziną interdyscyplinarną, gdzie bardzo ważną rolę odgrywa poświęcenie, umiejętności i wiara. Od dawna funkcjonują one w praktycznym wymiarze, przyczyniając się do uzupełniania potrzeb społecznych, wynikających z potrzeby zabezpieczenia jednego z najważniejszych czynników, jakim jest bezpieczeństwo. Obszar bezpieczeństwa według kryterium: podmiotowego, przedmiotowego, czasowego, przestrzennego oraz sposobu organizowania, a także zasad funkcjonowania pozarządowych form bezpieczeństwa jest bardzo szeroki, obejmuje m.in. zagadnienia: metodologiczne, terminologiczne, procesów, zjawisk, rozległy obszar zdarzeń, czynników sprawczych oraz skutków. Niestety, czasami jest tak, że dochodzi do sytuacji, kiedy wydarzenia przybierają formę masową, a ze względu na wymiar, natężenie bądź nagminność występowania − destabilizują i zaburzają normalny porządek społeczny. Na co dzień nie zawsze zdajemy sobie sprawę z tego, czym są pozarządowe formy bezpieczeństwa, w jakim zakresie funkcjonują i jaką spełniają rolę w społeczeństwie demokratycznym. Państwo polskie realizuje konstytucyjny obowiązek, gwarantując bezpieczeństwo swoim obywatelom, chociażby poprzez utrzymywanie odpowiednich sił i środków mających za zadanie przeciwdziałania ewentualnym zagrożeniom związanych z działaniami sił przyrody oraz człowieka. Niestety, czasami zdarzenia przybierają charakter masowy, a rozmiar, nasilenie bądź częstość występowania problematyzują i burzą normalny ład społeczny. W takich okolicznościach niezbędne wydaje się funkcjonowanie sił i środków ratowniczych, które będą działać w różnych instytucjach i strukturach organizacji pozarządowych − niejako dopełniać działalność jednostek państwowych, tworząc zintegrowany system ratowniczy. To właśnie organizacje pozarządowe wspomagają państwo w tych obszarach, gdzie nie może zaspokoić ono oczekiwań i potrzeb społecznych. Organizacje pozarządowe niezależne od administracji publicznej, które przyjęły ich rolę, nazywane są trzecim sektorem, odróżniającym się od innych podmiotów tym, że nie są nastawione na zysk − czyli non profit. Prowadząc analizę i opracowania związane z sektorem pozarządowym, wzięto pod uwagę nie tylko stowarzyszenia i fundacje, stosując tzw. wąską definicję sektora, ale również inne podmioty niemieszczące się w tej wąskiej definicji, gdyż one również działają w szeroko rozumianej sferze społecznej. |
||
Imitacja w wybranych koncepcjach i kontekstach społeczno-kulturowych
|
Autor: |
Kateryna Novikova |
|
|
|
Rok Wydania: 2017 |
|
|
Miejsce Wydania: Józefów |
||
|
Wydawnictwo: WSGE |
||
|
ISBN: 978-83-62753-80-2 |
||
|
Liczba stron: 150 |
||
|
Oprawa: miękka |
||
|
format: 210x148 mm |
||
|
Fragment wstępu / Opis: Słynny irlandzki noblista, poeta i pisarz William Butler Yeats, w swoim zbiorze folkloru irlandzkiego kiedyś odniósł się do celowego poświęcenia się chrześcijańskich świętych i bohaterów (Yeats, 1998 [1917], s. 333). Skonfrontował to z ówczesną, jak twierdził, doktrynąszczerości i samorealizacji, przez którą kultura zrobiła ludzi miękkimi i pasywnymi. Średniowiecze i epoka Odrodzenia miały więcej racji w oparciu się na naśladowaniu Chrystusa albo wybranych klasycznych bohaterach. Święty Franciszek i Cezary Borgia stali się twórczymi zwycięzcami, „odwracając się od lustra w stronę refleksji nad maską”. Wobec tego wszystko dla pisarza zaczęło być alegorią. Wyznawał imititację jako część stylu i życia, nawet życia dalekiego od naśladowania bohaterów. „Szczęście uzależniło się od energii zaczerpniętej z maski jakiegoś innego życia, odrodzenia nieswojej jaźni, od czegoś tworzonego na chwilę i nieustannie odnawianego, w zabawie podobnej do dziecięcej...” (Yeats, 1998 [1917], s. 334). Pomysł napisania książki o imitacji powstał pięć lat temu. Nomen omen wzorowany był na dziełach z różnych serii anglojęzycznych czy też przetłumaczonych na polski, nawiązujących do ciekawych tematów, zjawisk, procesów. Nie były to tematy należące do ściśle określonej dyscypliny, zahaczały o kilka dziedzin i okresów historycznych. |
||
Edukacja humanistyczna w kontekście technicyzacji w XXI wieku. W poszukiwaniu pedagogicznej równowagi
|
Redakcja naukowa: |
Tadeusz Graca, Dorota Łażewska |
|
|
|
Rok Wydania: 2017 |
|
|
Miejsce Wydania: Józefów |
||
|
Wydawnictwo: WSGE |
||
|
ISBN: 978-83-62753-83-3 |
||
|
Liczba stron: 274 |
||
|
Oprawa: miękka |
||
|
format: 210x148 mm |
||
|
Fragment wstępu / Opis: Współczesna rzeczywistość/cywilizacja to w swoisty sposób świat stechnicyzowany, zautomatyzowany i zinformatyzowany. Nowe technologie wydają się uzupełniać, a nawet zastępować człowieka, który stopniowo funkcjonuje dziś zgodnie z zasadami pracy dobrze wydajnej maszyny. Na wzór procesów produkcyjnych przebiegają też sekwencje ogniw edukacyjnych. Zjawisko „technicyzacji wychowania” można, za Kazimierzem Sośnickim, opisać następująco: materiał przetwarzany w wychowaniu to uczeń, procesem przetwórczym są metody nauczania i wychowania, wytworem zaś jest absolwent szkoły. A zatem prakseologiczne − prawidłowości zamiast relacji międzyosobowych. Technocentryzm jednak, jak sądził Martin Heidegger, to klęska człowieka i jego kultury. Stechnicyzowany świat prowadzi do zacieśnienia horyzontów myślowych, zubożenia języka, uniformizacji gustów oraz standaryzacji wyobraźni. Redukcja treści humanistycznych w sferze edukacji może spowodować, iż uczeń będzie podobny do wytresowanego zwierzęcia nie zaś do szlachetnego człowieka (Jan Wł. Dawid). Trudno jednak obronić się przed determinizmem technologicznym. Technika zmieniła już charakter relacji osobowych, przekształciła systemy wartości oraz wpłynęła na uznanie i prestiż w grupie. Jednak techniki cyfrowe to nie zawsze siła niszcząca cenne wartości humanistyczne, które niejednokrotnie są wzbogacane przez precyzję i ścisłość świata cyfrowego (humanistyka cyfrowa). A zatem może niepotrzebnie przeciwstawia się cywilizację techniczną wiedzy humanistycznej? Czy nie jest raczej tak, że wszystkie te grupy przedmiotów są równie istotne spełniając, w ramach swych kompetencji, sobie właściwe funkcje? Odpowiedź na owo fundamentalne pytanie przybrało postać niniejszej monografii zawierającej wiele odrębnych wątków myślowych. Wspólnym celem namysłu jest zaś identyfikowanie miejsc swoistej równowagi pomiędzy cywilizacją techniczną a humanistyką. Pierwsza refleksja jest próbą odpowiedzi |
||
POLEMOLOGIA a obronność i bezpieczeństwo
|
Autor: |
Łukasz Roman |
|
|
|
Rok Wydania: 2017 |
|
|
Miejsce Wydania: Józefów |
||
|
Wydawnictwo: WSGE |
||
|
ISBN: 978-83-62753-76-5 |
||
|
Liczba stron: 166 |
||
|
Oprawa: miękka |
||
|
format: 210x148 mm |
||
|
Fragment wstępu / Opis: Wojna towarzyszyła cywilizacji przez znane i opisane przez historyków epoki. Była stymulatorem postępu technologicznego, przenoszenia nowych idei, jak i przyczyną wszelkich zniszczeń, ofiar i nieszczęść. Od zarania dziejów wojna stanowiła przedmiot zainteresowania wielu myślicieli, filozofów i polityków. Na przestrzeni dziejów wojna postrzegana była krańcowo − od dobrodziejstwa do tragedii; jako wydarzenie, z którym związany jest rozwój cywilizacyjny oraz wszelkie nieszczęścia, jakie mogą spotkać człowieka. Wojna przez wieki uznawana była za mechanizm rozwoju cywilizacyjnego − starano się zidentyfikować oraz zrozumieć fenomen tego zjawiska, przy jednoczesnym poszukiwaniu odpowiednich środków i metod jego eliminacji. Zauważalna jest realna niewiedza z zakresu badania problemów wojen i konfliktów zbrojnych w ujęciu polemologicznym. Nie podjęto do obecnego czasu badań określających, w jakim stopniu polemologia wpływa na współczesny obraz wojny. Obserwowany nieustannie rozwój społeczeństw zmienia świat i jego uwarunkowania, dlatego wskazane jest, aby podejmować kroki w kierunku poszerzania horyzontów nauki. W związku z tym do wzbogacania wiedzy o wojnie, konfliktach zbrojnych i pokoju powinna być również wykorzystywana teoria polemologii, a także nauk pokrewnych, przede wszystkim nauk o bezpieczeństwie i nauk o obronności. Zjawisko wojny i pokoju, nazywane często fenomenem, od początków tworzenia zrębów strukturalno-funkcjonalnych państw było ciągłym przedmiotem zainteresowania władców i specjalistów polityczno-militarnych. Wojny są realną częścią złożonej rzeczywistości. Żadne bowiem zjawisko, w tym wojna, nie pojawiło się znikąd, lecz rozwijało się na przestrzeni dziejów. Zjawisko wojny ze względu na swoją wartość teoretyczną i praktyczną stanowi przedmiot zainteresowań myśli filozoficznej i społecznej od samych początków jej powstania. Przez całe wieki myśliciele i uczeni poszukiwali dróg wiodących do wyeliminowania wojen z życia ludzkości. Bez wiedzy o wojnie niemożliwe jest zrozumienie, jak kształtował się współczesny świat i dlaczego nawet najbardziej rozwinięte społeczeństwa musiały czasami walczyć. |
||
Human rights between needs and possibilities
|
Redakcja naukowa: |
Magdalena Sitek, Antonio Felice Uricchio, Iwona Florek |
|
|
|
Rok Wydania: 2017 |
|
|
Miejsce Wydania: Józefów |
||
|
Wydawnictwo: WSGE |
||
|
ISBN: 978-83-62753-85-7 |
||
|
Liczba stron: 346 |
||
|
Oprawa: miękka |
||
|
format: 210x148 mm |
||
|
Fragment wstępu / Opis: Many scientific, political, and social groups call for the human rights system to become a global collection of moral norms similar to the biblical Decalogue. However, the dysfunction of this system may be noticed, in which can be included among others: the variability of the content of individual rights, even fundamental rights or the use of those rights for political or economical purposes. For those reasons, in many cultural circles, not only Asian or African, but also European, this system is not always accepted. Individual rights are negated, and especially their interpretation in areas such as: equality of people before the law, the right to the court, freedom of conscience and religion, the right to human integrity, or tolerance. Contemporary reality is characterized by multiculturalism, often reaching its roots in centuries-old tradition, also based on religious values. Meanwhile, the concept of human rights is primarily based in the circle of the Enlightenment culture, mainly in the French Revolution values. The systematization of human rights according to K. Vasak, for which the basis of systematization are three revolutionary values – the freedom, the equality and the brotherhood is a proof of this. This causes the human rights to be perceived as an instrument of Europeanization of other continents and cultures. In addition, there is a lack of honest and open dialogue and understanding of the need to look at man from the perspective of his being, which in turn causes dissonance within the meaning of individual human rights. The authors of this work were guided by the idea of seeking a new basis for the discussion on human rights in isolation from existing cultural conception and conditions, including political or economic ones. It was assumed that the basis for such a discussion could be the needs of human being, which are common to all people and independent of the particular culture. In addition, the considerations on human rights have been linked to the new challenges inherent in modern technology and new social problems. Magdalena Sitek |
||
|
Redakcja naukowa: |
Elżbieta Ura, Bronisław Sitek, Tadeusz Graca |
|
|
|
Rok Wydania: 2017 |
|
|
Miejsce Wydania: Józefów |
||
|
Wydawnictwo: WSGE |
||
|
ISBN: 978-83-62753-86-4 |
||
|
Liczba stron: 330 |
||
|
Oprawa: miękka |
||
|
format: 210x148 mm |
||
|
Fragment wstępu / Opis:
Serdecznie dziękując za pamięć o mnie i uwzględnienie mnie w kręgu osób zapraszanych na znamienitą konferencję naukową w Józefowie, żałując wielce, że nie będzie mi dane przybyć do Józefowa i wziąć bezpośredniego udziału w konferencji, korzystam z okazji, by podzielić się z jej uczestnikami refleksjami, jakie naszły mnie podczas lektury zaproszenia. Podkreśla się w nim znaczenie „interdyscyplinarnej refleksji nad wpływem potrzeb jednostki i społeczeństwa na zrozumienie treści praw człowieka”, a to w związku z tym, że: po pierwsze, „Coraz większa część ponowoczesnego społeczeństwa zaczyna myśleć kategoriami potrzeb”, a po drugie „Liczne partie polityczne budują swoją ofertę właśnie na definiowaniu i zaspakajaniu potrzeb społecznych”. Wydaje mi się, że chodzi nie tylko o wpływ owych potrzeb na „zrozumienie treści praw człowieka”, ale też na kreowanie owej „treści”, kształtowanie takich a nie innych standardów praw człowieka, jak również ich urzeczywistnianie w praktyce. Nie zgadzam się z koncepcją „ponowoczesnego społeczeństwa”, które nie było, nie jest i nigdy nie będzie „ponowoczesne”, bo co najwyżej, coraz bardziej odrywające się od niego elity świadomie lokują siebie w „ponowoczesności”, chcąc się zapewne pochwalić, jak to one przodują i „szary motłoch”, „ciemnogród” czy różne „mohery” wyprzedzają, równocześnie pogardzając nimi. Przede wszystkim jednak pragnę zaakcentować, że kryje się wielkie zafałszowanie w tezie, jakoby dopiero „część ponowoczesnego społeczeństwa” zaczynała „myśleć kategoriami potrzeb”. Moim zdaniem – o czym poniżej szerzej – prawa człowieka w całych swoich dziejach wyrastały z uświadomienia i wyartykułowania potrzeb, potem ich normatywizacji, a więc prawnego zabezpieczenia, a następnie prób ich możliwie najbardziej skutecznego zaspokajania. Przez całe te dzieje „myślano kategoriami potrzeb”, a one w owej dziejowej dynamice rozwijały się i wzbogacały, wykazując się ewolucją i na ogół postępowością. |
||
